Język zulu
IsiZulu, często znany jako zulu, jest jednym z 11 języków urzędowych w kraju. Językiem tym posługuje się 10 milionów ludzi, z których większość mieszka w Afryce Południowej. Zulu jest językiem ojczystym około 22,7% mieszkańców RPA i rozumie go nawet połowa miejscowej ludności. Należy do plemienia Nguni i jest językiem Bantu. Jedyne dwa języki, które są uważane za wzajemnie zrozumiałe, to Xhosa i Zulu. Lud Zulusów pojawił się po raz pierwszy w XIV wieku. Pomimo obecności wielu migrantów Bantu, język Zulu przyjął wiele spółgłosek San i Khoi, które składają się na obecny język. San i Khoi byli rdzennymi mieszkańcami RPA, którzy przetrwali dzięki bogactwu ziemi i znacząco wnieśli swój wkład w historię i dziedzictwo kraju. Klikające spółgłoski w obecnym języku Zulu są dowodem ich wpływu. Inne wczesne języki tubylcze były w całości ustne, dopóki nie przybyli europejscy misjonarze. Ci ludzie nauczyli miejscowych czytać i pisać, co zaowocowało pisemną formą ich języka. Posługując się alfabetem łacińskim, misjonarze zaczęli zapisywać fascynujące szczegóły dotyczące tego języka. Był rok 1883 i był to rok, w którym opublikowano pierwszą książkę napisaną w języku Zulu – Biblię. W 1901 r. John Dube, który przebywał wówczas w Natalu, utworzył Instytut Ohlange. Ohlange Institute był pierwszą fundacją edukacyjną w kraju. John Dube był wybitnym pionierem języka Zulusów i opublikował pierwszą książkę dla Zulusów, „Insila Kashaka”. Zulu ma rzymską ortografię, która została opracowana przez chrześcijańskich misjonarzy w XIX wieku i dostosowana do reprezentowania dźwięków języka. Kliknięcia zębów są oznaczone literą c, trzaski wyrostka zębodołowego są oznaczone literą q, a trzaski boczne są oznaczone literą x. Ani długość samogłosek, ani tony nie są przedstawiane na piśmie.